Πολύς λόγος τον τελευταίο καιρό μέσω δημοσιευμάτων για την ανανέωση ή μη της θητείας των Διευθυντών των δυο Κρατικών Ορχηστρών Αθήνας και Θεσσαλονίκης και ιδιαιτέρως του δικού μας Βασίλη Χριστόπουλου, πολύ σιωπή από τον αρμόδιο υπουργό πολιτισμού κι ας λήγει η θητεία τους στις 9 Μαΐου.
Όμως όλοι ξεχνούν το αυτονόητο, αυτό δηλ. που συμβαίνει στις περισσότερες ορχήστρες του κόσμου: Οι μουσικοί να αποφασίζουν για τους διευθυντές τους!
Σε αυτήν την χώρα ποτέ κανείς δεν μας ρώτησε για την επιλογή των διευθυντών μας (Διευθυντή και αναπληρωτή Διευθυντή για θέματα διοίκησης - το είδαμε κι αυτό, μέσα στην κρίση να έχουμε δυο διευθυντές, ενώ δεν έχουμε καν μουσικούς!!!!!) και την επιλογή των μελών των Ειδικών Ταμείων Οργάνωσης Συναυλιών, όπου δεν έχουμε καν εκλεγμένο εκπρόσωπο των μουσικών.
Θα έπρεπε λοιπόν καταρχήν να θεσμοθετηθεί δια νόμου ο τρόπος επιλογής των διευθυντών και των αρχιμουσικών, όπως είναι θεσμοθετημένος για την επιλογή κάθε μουσικού της ορχήστρας και να προβλέπει φυσικά την συμμετοχή των μουσικών στην διαδικασία επιλογής.
Θα έπρεπε να θεσμοθετηθεί και η εκπροσώπηση των μουσικών στο ΕΤΟΣ με αιρετό εκπρόσωπο, γιατί κανείς δεν γνωρίζει τα προβλήματα και τις ανάγκες περισσότερο από τους ίδιους τους μουσικούς, που ζουν την καθημερινότητα της ορχήστρας στο πετσί τους.. .
Αλλά σε αυτήν εδώ τη χώρα κανείς δεν μας ρωτάει και....:
Πώς λειτουργούμε;
Πως επιβιώνουμε;
Πως τα βγάζουμε πέρα με τα ψίχουλα που μας φιλεύουν, χωρίς μουσικούς, χωρίς διοικητικό προσωπικό, χωρίς όργανα, χωρίς στέγη;
Θα έπρεπε όσοι αποφασίζουν αλλά και όσοι κρίνουν, να αναρωτηθούν, για το πως τα βγάζουν πέρα οι δύο κρατικές ορχήστρες με την επιχορήγηση των 450.000 ευρώ, με τις κενές θέσεις (44 κενές θέσεις για την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών), με την έλλειψη στέγης, με τα ενοίκια που οι επιχορηγούμενες Κρατικές Ορχήστρες καλούνται να πληρώνουν στα επιχορηγούμενα Μέγαρα Μουσικής, ξοδεύοντας στην ουσία το μεγαλύτερο μέρος της επιχορήγησης, με την έλλειψη διοικητικού προσωπικού, με την μη δυνατότητα αντικατάστασης των παλαιών φθαρμένων οργάνων των ορχηστρών.
Γιατί οι κρατικές ορχήστρες δεν είναι "εκατό νοματαίοι που μαζεύτηκαν και βαράν τα όργανα".
Είναι ζωντανό και μάλιστα σημαντικότατο κομμάτι του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού, με υπερεκατονταετή ιστορία και με σπουδαίο κοινωνικό και εκπαιδευτικό έργο.
ΥΓ: Αναδημοσιεύουμε την δήλωση Καρυτινού, από την εφημερίδα "Η Καθημερνή", όπως αυτή συμπεριλαμβάνεται στο άρθρο του Ν. Βατόπουλου
Η δήλωση Καρυτινού
«Με αφορμή δημοσιεύματα τα οποία με φέρνουν ως υποψήφιο καλλιτεχνικό διευθυντή της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, πέραν της τιμητικής αυτής προοπτικής από την πρώτη ορχήστρα της χώρας, με την οποία επανειλημμένως και ευχαρίστως συνεργάζομαι, θα ήθελα να δηλώσω ότι, σ’ αυτή τη χρονική περίοδο, δεν προτίθεμαι ν’ αναλάβω τέτοιου είδους θέση, τη στιγμή που θεωρώ ότι η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών κάτω από την καλλιτεχνική διεύθυνση του κ. Β. Χριστόπουλου έχει πραγματοποιήσει σημαντικά βήματα προόδου και θα ήταν κατά τη γνώμη μου ολίσθημα η διατάραξη της ανοδικής της πορείας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου