Πραγματικά εκπλήσσει πόσο γρήγορα αλλάζει πρόσωπο η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Μέσα σε λίγους μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Βασίλης Χριστόπουλος, αρχιμουσικός και νέος διευθυντής της, κατόρθωσε να δώσει στο σύνολο καταφανώς διαφορετική πειθαρχία και ήχο. Υπό τη διεύθυνσή του στις 4 Νοεμβρίου στο Μέγαρο Μουσικής η ορχήστρα ερμήνευσε έργα Μότσαρτ με τρόπο που δύσκολα θα φανταζόταν κανείς ακόμα και πριν από λίγους μήνες. Η εισαγωγή στην όπερα «Ντον Τζοβάνι» όπως επίσης το πέμπτο Κοντσέρτο για βιολί, σελίδες που αποδόθηκαν με περιορισμένες δυνάμεις, αλλά εξίσου η Συμφωνία αρ. 31 «του Παρισιού» που παίχτηκε από την ορχήστρα σε πλήρη ανάπτυξη, ακούστηκαν από καλά συντονισμένα, εντυπωσιακά ελεγχόμενα έγχορδα σε ιστορικά ενημερωμένες ερμηνείες. Με τόσο γοργά βήματα μπορεί να ελπίζει κανείς ότι η Κρατική δεν θα αργήσει να εξελιχθεί σε σύνολο διεθνών προδιαγραφών.
Στο πρώτο μέρος κυριάρχησε η παρουσία του βιολιστή Σέρτζιο Ναστάσα, που υπήρξε σολίστ στο δημοφιλές πέμπτο Κοντσέρτο για βιολί του Μότσαρτ. Είναι απίστευτο ότι ένας τόσο καλός βιολιστής παραμένει ουσιαστικά αναξιοποίητος, παρότι διαμένει στην Ελλάδα από το 1990 και από το 1996 είναι εξάρχων της Καμεράτας-Ορχήστρας των Φίλων της Μουσικής. Στο συγκεκριμένο έργο έλαμψε με τη δεξιοτεχνία, την ακρίβεια και την καθαρότητά του, ειδικά στο πρώτο μέρος. Ξεχώρισε, όμως, πάνω απ’ όλα για τη μουσικότητα και την αίσθηση του ύφους της μουσικής, που φανερωνόταν συχνά σε λεπτομέρειες όπως ποικίλματα και διανθίσεις, στοιχεία τα οποία προσδιόρισαν την ξεχωριστή ποιότητα της ερμηνείας του. Ζωηρός και έντονος ήταν στο τρίτο μέρος ο διάλογος με την ορχήστρα, η οποία συνόδευε τον Ναστάσα με χάρη και κομψότητα. Υποδειγματική ανάγνωση, που θα χαιρόταν κανείς να έβρισκε συνέχεια σε επόμενες συνεργασίες.
Το δεύτερο μέρος της βραδιάς ξεκίνησε με τη σύνθεση «Σιγή και αναστροφή», το τελευταίο έργο για ορχήστρα του Μπερντ Αλοϊς Τσίμερμαν, γραμμένο το 1970: απρόσμενη αλλά επιτυχημένη επιλογή, που λειτούργησε αντιστικτικά προς τη μουσική του Μότσαρτ. Χωρίς παύση, ο Χριστόπουλος διηύθυνε αμέσως μετά τη Συμφωνία αρ. 31, εξασφαλίζοντας τη διαφάνεια, την ευκινησία και συνεπώς την εκφραστικότητα του ήχου, παρά το μέγεθος της ορχήστρας. Αριστη αυλαία για μία επιτυχημένη συναυλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου