Μας στοίχισε (με σειρά εμφάνισης των γεγονότων)
- ένα χαλασμένο λεωφορείο καταμεσής της εθνικής οδού
- ένα σπασμένο χέρι - εν όσω οι μηχανικοί πάλευαν τη βλάβη του λεωφορείου- του συναδέλφου που εκτελούσε χρέη κοντσερτίνου, ο οποίος και επέστρεψε εννοείται στην Αθήνα για τα επακόλουθα (γύψους κλπ)
- ένα σπασμένο τσέλο από πτώση μέσα στο λεωφορείο κατά το ταξίδι της επιστροφής...
Ευτυχώς τουλάχιστον, που πήγε πολύ καλά η συναυλία, σε κατάμεστο θέατρο και με πολύ θερμό κοινό!
Πίσω στην Αθήνα για την όπερα Ναμπούκο λοιπόν, που ολοκληρώθηκε σήμερα, ενταγμένη στον εορτασμό για το έτος Βέρντι!
Την Παρασκευή την παρουσιάσαμε σε εκτέλεση κοντσερτάντε, σε επίσης κατάμεστο Μέγαρο και θερμότατο κοινό
και σήμερα σε έκδοση για τα παιδιά, που πλημμύρισαν επίσης το Μέγαρο
Πέντε μουσικοί μας τα έβγαλαν πέρα με πυρετό, παρόντες στην σκηνή πιστοί στο καθήκον τους, μια μουσικός παράτησε το πλημμυρισμένο από την απίστευτη μπόρα, που έπληξε την Αττική σπίτι της και φυσικά ήταν παρούσα και αυτή στην σκηνή και ένας από τους σολίστ επίσης άρρωστος, αλλά παρών και αυτός να τραγουδήσει...
Ποιός είπε ότι είναι εύκολο το επάγγελμα του μουσικού;
Και μέσα σε όλα αυτά, σχέδια ιθυνόντων σε φύλλα excel, λες και είμαστε μονάχα αριθμοί, για το μέλλον και τις τύχες των ορχηστρών μας, που κάνουν τα κόκαλα του Οικονομίδη, του Καλομοίρη, του Μητρόπουλου, ακόμη και του Λαμπράκη να τρίζουν...
"Ας μας έχει ο Θεός καλά..." και ας βρέξει και κανένα μυαλό μαζί με τη βροχή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου