Οταν η µουσική ηχεί µαζί µε τα κανόνια

της IΣΜΑΣ M. TΟΥΛΑΤΟΥ



ΣΥΝΑΥΛΙΑ

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών τιµά την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου µε ένα έργο που γράφτηκε στη διάρκεια της πολιορκίας του Λένινγκραντ από τους Γερµανούς. Είναι η Εβδόµη Συµφωνία του Σοστακόβιτς, γνωστή ως «του Λένινγκραντ»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 23/10/2011, 05:45 στο "BHMA της Κυριακής"


Χειμώνας του 1942. Πολίτες του Λένινγκραντ επιχειρούν να μαζέψουν νερό από έναν σπασμένο αγωγό κατά τη διάρκεια της 900 ημερών πολιορκίας της πόλης από τους Γερμανούς




«Πριν από µία ώρα τελείωσα τα δύο πρώτα µέρη µιας µεγάλης συµφωνικής σύνθεσης. Αν καταφέρω να τη συνεχίσω, αν µπορέσω να ολοκληρώσω το τρίτο και το τέταρτο µέρος, τότε ίσως να είµαι σε θέση να ονοµάσω το έργο αυτό την Εβδοµη Συµφωνία µου. Γιατί σας το λέω; Για να ξέρετε όλοι εσείς που µε ακούτε ότι η ζωή στην πόλη µας συνεχίζεται κανονικά».

Ηταν 17 Σεπτεµβρίου 1941 όταν µε τις παραπάνω φράσεις ο Ντµίτρι Σοστακόβιτς απευθυνόταν µέσω ραδιοφώνου στους συµπολίτες του σε µια προσπάθεια να τους δώσει κουράγιο καθώς η πολιορκία του Λένινγκραντ από τους Γερµανούς είχε αρχίσει από δεκαπενθηµέρου. Παγιδευµένος στην πόλη, ο συνθέτης συνέχιζε τη δουλειά του. Το ίδιο εκείνο βράδυ των ραδιοφωνικών του παραινέσεων µάλιστα, έπαιξε ό,τι είχε ήδη έτοιµο από το έργο σε µια παρέα φίλων του µουσικών.

Οταν τελείωσε το πρώτο µέρος, ήχησαν οι σειρήνες ενός ακόµη βοµβαρδισµού, αλλά ουδείς κουνήθηκε από τη θέση του. Ο Σοστακόβιτς ζήτησε συγγνώµη και έτρεξε να µεταφέρει την οικογένειά του στο πλησιέστερο καταφύγιο. Μόλις επέστρεψε, επανέλαβε το πρώτο και στη συνέχεια έπαιξε το δεύτερο µέρος. Η ενθουσιώδης αντίδραση των φίλων του ήταν αυτή που τον ενθάρρυνε να συνεχίσει τη σύνθεση την ίδια κιόλας νύχτα.

Το τρίτο µέρος ολοκληρώθηκε στο Λένινγκραντ στις 29 Σεπτεµβρίου. ∆ύο ηµέρες αργότερα ο ίδιος και η οικογένειά του έπαιρναν τον δρόµο για τη Μόσχα και αργότερα για το Κούιµπισεφ (σηµερινή Σαµάρα), όπου, επιτέλους, η Συµφωνία ολοκληρώθηκε στις 27 ∆εκεµβρίου 1941.



Η «διαθήκη» µιας πόλης

Για την περίφηµη Εβδόµη Συµφωνία του Σοστακόβιτς, την επονοµαζόµενη «του Λένινγκραντ», την οποία παρουσιάζει η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών ανήµερα την 28η Οκτωβρίου, έχουν κατά καιρούς χυθεί τόνοι µελανιού.

Η αλήθεια είναι ότι στην εποχή της υπήρξε εξαιρετικά δηµοφιλής τόσο στην τότε Σοβιετική Ενωση όσο και στη ∆ύση ως ο θούριος της αντίστασης κατά του εθνικοσοσιαλιστικού µιλιταρισµού. Ακόµη και σήµερα θεωρείται η κορυφαία µουσική διαθήκη του µισού εκατοµµυρίου θυµάτων της φοβερής πολιορκίας του Λένινγκραντ (η σηµερινή Αγία Πετρούπολη), η οποία διήρκεσε 900 ολόκληρες ηµέρες, αλλά και γενικότερα των 25 εκατοµµυρίων σοβιετικών πολιτών που έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια του Β’ Παγκοσµίου Πολέµου εξαιτίας της γερµανικής εισβολής.

Ωστόσο στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέµου το έργο υποβαθµίστηκε. Τα πρώτα χρόνια της Περεστρόικα προβλήθηκε έντονα η άποψη ότι η Εβδόµη Συµφωνία αποτελεί φωνή αντίστασης απέναντι όχι µόνο στον ναζισµό αλλά σε κάθε µορφή ολοκληρωτισµού, γεγονός που συνέβαλε αποφασιστικά στην επανεκτίµηση και στην αποκατάστασή της.

Προκειµένου να υποστηριχθεί ένας τέτοιος ισχυρισµός, κοµβικό σηµείο αποτελεί η έναρξη της σύνθεσης του έργου. Στο πλαίσιο αυτό και µε δεδοµένα τα όσα έχουν κατά καιρούς δει το φως της δηµοσιότητας περί καταπίεσης του Σοστακόβιτς από το σταλινικό καθεστώς, αρκετοί υποστηρίζουν ότι ο συνθέτης είχε ήδη ολοκληρώσει το πρώτο µέρος της Εβδόµης Συµφωνίας πριν από την έναρξη της πολιορκίας του Λένινγκραντ.

Χαρακτηριστικό, το περίφηµο θέµα «της εισβολής» που για χρόνια ολόκληρα θεωρούνταν ότι αποτυπώνει µουσικά την εισβάλλουσα Βέρµαχτ και όµως αργότερα ορισµένοι µουσικολόγοι υποστήριξαν ότι ο Σοστακόβιτς το είχε ήδη παρουσιάσει στους µαθητές του προτού αρχίσει ο πόλεµος µε τη Γερµανία. Μέσα από αυτό το πρίσµα, η άποψη που ήθελε τον συνθέτη να αφιερώνει το έργο του στην πόλη του Λένινγκραντ «που κατέστρεψε ο Στάλιν και αποτελείωσε ο Χίτλερ» κέρδισε έδαφος...

Η πρεµιέρα της Εβδόµης Συµφωνίας δόθηκε στο Κούιµπισεφ στις 5 Μαρτίου 1942 και 24 ηµέρες αργότερα το έργο παρουσιάστηκε στη Μόσχα. Το µουσικό κείµενο καταγράφηκε σε µικροφίλµ και έτσι κατόρθωσε να φυγαδευθεί µε αεροπλάνο στην Τεχεράνη και από εκεί στη ∆ύση, όπου πρωτοπαρουσιάστηκε στις 22 Ιουνίου 1942 στο Λονδίνο. Στις 19 Ιουλίου του ίδιου έτους παρουσιάστηκε στη Νέα Υόρκη από τη Συµφωνική Ορχήστρα NBC υπό τον Αρτούρο Τοσκανίνι, σε µια εκτέλεση η οποία προκάλεσε την έντονη δυσαρέσκεια του συνθέτη.



«Χριστέ μου, πόσο αδύνατοι ήταν όλοι τους!»

Η πρεμιέρα της Εβδόμης Συμφωνίας στο Λένινγκραντ αποδείχθηκε πραγματική οδύσσεια. Η μοναδική ορχήστρα που εξακολουθούσε να εδρεύει στην πόλη ήταν εκείνη της Ραδιοφωνίας – αν και είχε κυριολεκτικά αποδεκατιστεί, καθώς πολλά μέλη της είχαν πεθάνει από ασιτία, ενώ άλλα πολεμούσαν στο Μέτωπο. Οι μουσικές εκδηλώσεις άλλωστε είχαν από καιρό σταματήσει, «υπακούοντας» σε μια παλιά ρωσική παροιμία σύμφωνα με την οποία «όταν ηχούν τα κανόνια, οι μούσες σωπαίνουν». Αφίσες τοιχοκολλήθηκαν στους δρόμους καλώντας τους εναπομείναντες μουσικούς να παρουσιαστούν στην Επιτροπή της Ραδιοφωνίας, ενώ κάποιοι άλλοι ανεκλήθησαν από τα χαρακώματα. Ενα αεροσκάφος έσπασε τον γερμανικό αποκλεισμό και πέταξε την παρτιτούρα μέσα σε ένα σακίδιο.

«Χριστέ μου, πόσο αδύνατοι ήταν όλοι τους» θυμόταν χρόνια αργότερα ένας από τους διοργανωτές της συναυλίας. «Πώς ζούσαν οι άνθρωποι αυτοί τους οποίους ξετρυπώσαμε από τα σκοτεινά διαμερίσματά τους; Με κόπο συγκρατήσαμε τα δάκρυά μας όταν τους είδαμε να φέρνουν τα ρούχα της συναυλίας και τα μουσικά όργανα και να αρχίζουν τις πρόβες κάτω από τον παγωμένο θόλο του στούντιο. Ηταν τόσο εξαντλημένοι ώστε η πρώτη δοκιμή διήρκεσε μόνο 15 λεπτά και αναγκαστήκαμε να τους εξασφαλίσουμε επιπλέον μερίδες φαγητού προκειμένου να συνεχίσουν τις επόμενες ημέρες, σε μια πόλη όπου κυριαρχούσε η φρίκη του θανάτου».

Η συναυλία πραγματοποιήθηκε τελικά στις 9 Αυγούστου 1942 και μεταδόθηκε, μέσω μεγαφώνων, σε ολόκληρο το Λένινγκραντ. Με την περίφημη «Επιχείρηση Μπουρίνι» που προηγήθηκε, 3.000 οβίδες εκτοξεύθηκαν εναντίον θέσεων του γερμανικού πυροβολικού προκειμένου να εξασφαλιστεί η σιγή του κατά τη διεξαγωγή της. Οπως αργότερα ο ίδιος ο συνθέτης δήλωνε στο περιοδικό «Time», «εδώ οι μούσες μιλούν μαζί με τα όπλα».



ΠΟΤΕ & ΠΟΥ

Η Συμφωνία αρ. 7 σε ντο μείζονα, έργο 60 «του Λένινγκραντ» του Ντμίτρι Σοστακόβιτς θα παρουσιαστεί στις 28/10 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό τον Μίλτο Λογιάδη. Η συναυλία με τίτλο «Η μουσική ιαχή του πολέμου» περιλαμβάνει επίσης το Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα του Αράμ Χατσατουριάν με σολίστ τον Τάσο Πάππα. Στις 20.30.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

στο νέο βιβλιαράκι της ΚΟΑ, που φιλοτέχνησε η ομάδα G DESIGN
με τις φετινές μας δράσεις!
Αναζητείστε το στις προθήκες του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών!

"Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών μαζί
με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης
αποτελούν πυλώνες της πολιτικής του
Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού
στον χώρο της μουσικής.
Τα τελευταία χρόνια η Κρατική Ορχήστρα
Αθηνών παρουσιάζει μια αυξανόμενη
δυναμική. Όχι μόνο βελτίωσε αισθητά την
ποιοτική στάθμη του καλλιτεχνικού της
έργου αλλά αφιέρωσε μεγάλο του μέρος
στην ανάδειξη και προβολή της εθνικής μας
Σχολής στον χώρο της συμφωνικής μουσικής,
που μέχρι πρόσφατα ήταν αδικαιολόγητα
παραγνωρισμένη. Παράλληλα, έδωσε βήμα
σε νέους, ταλαντούχους ερμηνευτές,
βοηθώντας τους να κάνουν τα πρώτα τους
βήματα σε εθνικό αλλά και διεθνές επίπεδο.
Ο καλλιτεχνικός προγραμματισμός της
περιόδου 2011/2012 αποτελεί το πρώτο
«δείγμα γραφής» του νέου (και ηλικιακά)
Διευθυντή της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών,
κ. Βασίλη Χριστόπουλου
Με αυτόν δίνεται ένα ισχυρό στίγμα ανανέ-
ωσης και πρωτοτυπίας και υπηρετούνται, σε
μεγάλο βαθμό, οι προτεραιότητες που έχει
θέσει το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρι-
σμού στο πεδίο του Σύγχρονου Πολιτισμού:
η στήριξη της νέας ελληνικής δημιουργίας,
η ενίσχυση της εξωστρέφειάς της ώστε η
χώρα να συμμετέχει ενεργά στον παγκό-
σμιο διάλογο των Πολιτισμών, η διάχυση
πολιτιστικών δράσεων στην περιφέρεια,
και, φυσικά, η ενδυνάμωση του εκπαιδευ-
τικού και κοινωνικού ρόλου των δημόσιων
πολιτιστικών οργανισμών.
Εύχομαι από καρδιάς η ανταπόκριση του
κοινού στο νέο καλλιτεχνικό πρόγραμμα
της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών να είναι
ένθερμη, δίνοντάς της «φτερά» για ακόμα
πιο τολμηρές και καινοτόμες επιλογές στον
επόμενο καλλιτεχνικό της προγραμματισμό."

ΥΓ: Κύριε Υπουργέ, για να υλοποιηθεί ο προγραμματισμός μας, χρειαζόμαστε να διορίσετε το νέο ΕΤΟΣ της ΚΟΑ και να μας δώσετε και την επιχορήγηση που μας εγκρίνατε, διότι χωρίς χρήματα τίποτε από τα παραπάνω δεν θα καταφέρουμε....

Εντυπωσιακό ξεκίνημα για την Κρατική

Του Νικου Α. Δοντα

Σαν τελείως διαφορετικό σύνολο ήχησε η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (ΚΟΑ) κατά την εναρκτήρια συναυλία της στο Μέγαρο Μουσικής στις 7 Οκτωβρίου υπό τη διεύθυνση του Βασίλη Χριστόπουλου, του νέου της καλλιτεχνικού διευθυντή. Οι επιφυλάξεις που εύλογα δημιουργούσε το φιλόδοξο πρόγραμμα της βραδιάς, άρθηκαν από την πρώτη στιγμή και οι εκπλήξεις συνεχίστηκαν αμείωτες μέχρι το τέλος.

Χέντελ, Χοβχάνες και Ντεμπισί περιλάμβανε η συναυλία, συνθέτες διαφορετικών εποχών με διαφορετικές απαιτήσεις. Από τη μέχρι σήμερα εμπειρία, ο Χέντελ έμοιαζε να αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση για την πρώτη ορχήστρα της χώρας. Οχι μόνον επειδή η ΚΟΑ δεν μας έχει συνηθίσει στην πειθαρχία και στο συντονισμό που απαιτούν τα έργα του μπαρόκ ειδικά από τα έγχορδα, αλλά και επειδή η ενασχόληση με την αισθητική της συγκεκριμένης εποχής ουδέποτε υπήρξε ανάμεσα στις προτεραιότητές της.

Επιπλέον, τα πρόσφατα χρόνια η ακουστική εμπειρία του αθηναϊκού φιλόμουσου κοινού έχει εμπλουτιστεί από ερμηνείες διάσημων ξένων συνόλων με όργανα εποχής, αλλά και από αυτές της Καμεράτας υπό τον Γιώργο Πέτρου.

Ετσι λοιπόν ξάφνιασε η εξαιρετική απόδοση της 1ης και της 2ης Σουίτας από τη «Μουσική των νερών». Χάρη σε συνολικά γοργές ταχύτητες και συνεχείς αντιθέσεις δυναμικής ο Χριστόπουλος πέτυχε τη μεγαλοπρέπεια του ύφους, χωρίς τον βαρύ ή άκαμπτο ήχο που συνήθως συνοδεύει σύνολα με σύγχρονα όργανα στο ρεπερτόριο αυτό. Εχοντας κατανείμει πρώτα και δεύτερα βιολιά στα αριστερά και δεξιά του, τα τσέλα στο κέντρο και τα κοντραμπάσα πίσω αριστερά, δημιούργησε ευχάριστα στερεοφωνική ηχητική εικόνα. Σε άριστη κατάσταση ήσαν όλα τα πνευστά, ξύλινα και χάλκινα: όμποε, φαγκότο, έξοχα κόρνα και εντυπωσιακές τρομπέτες. Σε ταυτοφωνία ή διάλογο, σε σολιστικό ρόλο ή σε συνομιλία με άλλες ομάδες οργάνων, τα πνευστά απογείωσαν την ερμηνεία. Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει στον ομποΐστα Δημήτρη Βάμβα, εξαίρετο σε όλο το έργο.

Φάλαινες και Ντεμπισί

Το δεύτερο μέρος της συναυλίας ξεκίνησε με το έργο του Αλαν Χοβχάνες «Και ο Θεός έπλασε τις μεγάλες φάλαινες», σύνθεση ατμοσφαιρική, έντονα συγκινησιακή, εμπλουτισμένη με ηχογραφημένους ήχους από τα μεγάλα θαλάσσια θηλαστικά.

Από κάθε άποψη πολύ απαιτητικότερο ήταν το τελευταίο έργο της βραδιάς, η «Θάλασσα» του Κλοντ Ντεμπισσί. Ακόμα μία φορά οφείλει να υπογραμμίσει κανείς τον πειθαρχημένο και συντονισμένο ήχο ιδιαίτερα στα έγχορδα, καθώς χάρη σε αυτόν η μουσική αποκτούσε διαφάνεια που επέτρεπε να παρακολουθεί κανείς με σαφήνεια τις σαφώς διακριτές ενότητες του έργου και τη διαδοχή τους.

Ιδού λοιπόν ένας αρχιμουσικός με συγκεκριμένο όραμα για ήχο και αισθητική, αλλά κι ένας άνθρωπος που μοιάζει ικανός να πετύχει τους στόχους του. Η συνέχεια αναμένεται με ενδιαφέρον.

Καθημερινή 16/11/2011


Επίσης διαβάστε κάνοντας κλικ πάνω στην λέξη εδώ μια ακόμη ενδιαφέρουσα κριτική από το ιστολόγιο Παραθέματα Λόγου

αλλά και ο Δημήτρης Γκιώνης γράφει για μας στην εφ. Ελευθεροτυπία  για το νέο μας ξεκίνημα, αλλά και την περικοπή της χρηματοδότησης μας από το ΥΠΠΟΤ στην στήλη του
"Ετσι κι Αλλιώς" ,  που πάντα ξέρει πως να χτυπά τα κακώς κείμενα και να προβάλλει τα καλώς καμωμένα...

ΜΑΕΣΤΡΟ ΤΑ ΜΠΑΓΚΑΖΙΑ ΣΟΥ...

Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΠΑΕΙ ΛΑΜΙΑ......

ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΙΜΟΘΕΟΟΟΟ!

Λαμπρή επανεκκίνηση για την ΚΟΑ! Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΒΩΛΟΥ

 Μεταφέρουμε με καμάρι από την σημερινή Ελευθεροτυπία την κριτική του Γιάννη Σβώλου για την πρώτη μας συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής για φέτος υπό την νέα διεύθυνση του Βασίλη Χριστόπουλου.

Ηχοι ζωντανοί

Εξαιρετικές ήσαν οι εντυπώσεις από την εναρκτήρια συναυλία της καλλιτεχνικής περιόδου 2010-'11, που έδωσε η ΚΟΑ στην αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης», υπό τον αρχιμουσικό και νέο καλλιτεχνικό διευθυντή της Βασίλη Χριστόπουλο (7/10/2011).

Ο Βασίλης Χριστόπουλος διευθύνει την ΚΟΑ στη «Μουσική των νερών» του Χέντελ Οι λόγοι ήσαν πολλοί. Κατ' αρχήν, αποτέλεσε το πρώτο, εντυπωσιακό δείγμα του νέου προγραμματισμού, που φανερώνει από πολλές απόψεις δυναμική αλλαγή πλεύσης και εκπέμπει ένα διαφορετικό, σαφώς εκσυγχρονισμένο στίγμα ως προς τη συνολική κάλυψη του ρεπερτορίου: για πρώτη φορά, η ΚΟΑ απλώνεται τακτικά από το μπαρόκ έως τον 21ο αιώνα και δη με πρόθεση να αντιμετωπίσει κάθε περίοδο με ιστορικά ενημερωμένο ύφος ερμηνειών.
Τη συναυλία παρακολούθησε ένα κοινό διαφορετικό του συνήθους, κοινό που ανταποκρίθηκε θετικά στα όσα υπόσχεται η νέα καλλιτεχνική διεύθυνση και μάλιστα πλήρωσε εισιτήριο. Ομως, εκείνο που ξεπέρασε κάθε προσδοκία ήταν το υψηλό επίπεδο των ερμηνειών, γεγονός που φανερώνει διαμιάς πολλά και σημαντικά: προσφέρει αίφνης εύγλωττες αντιπαραβολές προς το παρελθόν, αποκαλύπτει δυναμικά εξελικτικές προοπτικές και -εν τέλει- δικαιώνει όσους υποστήριξαν σταθερά την επιλογή του Βασίλη Χριστόπουλου. Στη δύσκολη οικονομική και όχι μόνον φάση, στην οποία εισέρχεται η χώρα και η οποία προβλέπεται εξοντωτικά δυσμενής για τον Πολιτισμό, τέτοια δυναμικά, πολύπλευρα επιτυχημένα ξεκινήματα συνιστούν παρηγοριά και πολύτιμη ένεση αντοχής!
Από το μπαρόκ στον εμπρεσιονισμό
Η συναυλία ήταν θεματικά εστιασμένη στο υδάτινο στοιχείο. Ξεκίνησε με τις «Σουίτες αρ.1» και «αρ.2» από τη «Μουσική των νερών» του Χέντελ. Τόσον από τις πρώτες νότες που ήχησαν, όσο και από το μέγεθος και τη σύνθεση του κλιμακίου ορχήστρας, που παρατάχθηκε επί σκηνής, φάνηκε ότι ο αρχιμουσικός προσάρμοσε συνειδητά και με επιτυχία τον ήχο και τη φραστική της ερμηνείας του στα δεδομένα της ώριμης ιστορικής ερμηνευτικής. Διάταξη που ευνοούσε τις ηχοχρωματικές αντιθέσεις, παίξιμο δίχως παλμό («vibrato») και σφιχτά εστιασμένος ήχος προσέδωσαν στην εκφορά των εγχόρδων ιδανικό συνδυασμό διαφάνειας και ευκινησίας, επιτρέποντας τη διάπλαση ενός συνολικού ήχου χαρακτηρισμένου από σβελτάδα, εσωτερική κινητικότητα και χορευτική κομψότητα.
Καθώς πολλοί πνευστοί της ΚΟΑ διαθέτουν ικανότατη εμπειρία στο ρεπερτόριο του μπαρόκ, έχοντας παίξει πολλάκις σε σχετικά σύνολα, ο εξαιρετικός ήχος και το δεξιοτεχνικό παίξιμό τους στο συγκεκριμένο έργο ουδόλως ξάφνιασαν. Εκείνο, ωστόσο, που υπήρξε αληθινή αποκάλυψη ήταν το συνολικό αποτέλεσμα, το δέσιμο που εξασφάλισε ο Χριστόπουλος εντάσσοντας τις δικές τους υψηλές, υφολογικά εύστοχες επιδόσεις στο ακρόαμα, ενώ ταυτόχρονα τούς άφηνε τον απαραίτητο «χώρο» για τις δέουσες, καθ' όλα νόμιμες -και ζητούμενες- εξάρσεις δεξιοτεχνίας. Μοναδικές στιγμές χάρισαν οι συνεισφορές του ομποΐστα Δημήτρη Βάμβα στα αργά, λυρικά μέρη, καθώς επίσης του σώματος των χάλκινων πνευστών στις λαμπερές, εορταστικές φανφάρες. Απολαύσαμε ακόμη την προσεγμένη απόδοση των συνεχών μεταπτώσεων διάθεσης της μουσικής, χαρακτηριστικό απόλυτα καίριο στο μπαρόκ.
Ακολούθησε το έργο του Αλαν Χοβάνες «Και ο θεός έπλασε τις μεγάλες φάλαινες», ένα χαρακτηριστικό, γοητευτικής αφέλειας κομμάτι «βιομουσικής» της δεκαετίας του '70. Ο φυσιολάτρης Αμερικανοαρμένης συνθέτης προτείνει εδώ έναν «εξωτικό», εμπρεσιονιστικού στίγματος ηχητικό καμβά, στον οποίο προβάλλει αποσπάσματα ηχογραφημένων υποθαλάσσιων βρυχηθμών φαλαινών.
Με την ορχήστρα σε πλήρη ανάπτυξη, προετοιμασμένη να ανταποκριθεί σε μια μουσική γραφή διαμετρικά αντίθετων ηχητικών προδιαγραφών, ο Χριστόπουλος πρόσφερε την αναμενόμενα ωραία ερμηνεία. Η συναυλία ολοκληρώθηκε με τη «Θάλασσα» του Ντεμπισί, πεδίο δόξης λαμπρό για κάθε υγιές, αξιόμαχο ορχηστρικό σύνολο με ικανούς σολίστες πνευστών, αλλά και λυδία λίθος που φανερώνει ανελέητα ελλείψεις συνοχής και μουσικότητας.
Η δημοφιλής κρυπτο-Συμφωνία του Γάλλου συνθέτη δόθηκε εξαιρετικά από την ΚΟΑ. Την πλήρη εγρήγορση και ετοιμότητα των μουσικών αξιοποίησε ο Χριστόπουλος εξαντλητικά και με σοφή οικονομία, επενδύοντας στον καίριο συνδυασμό βάθους λεπτομέρειας και καλής συνοχής, που αναδεικνύουν σφαιρικά την κινηματογραφικού τύπου μουσική δραματουργία και την ατμοσφαιρική γραφή του έργου.
Λειτουργική κλιμάκωση αντιθέσεων δυναμικής και ταχυτήτων εξασφάλισε ισορροπημένη παραγραφοποίηση του μουσικού ειρμού, ενώ το εστιασμένο, άλλοτε μυώδες και αιχμηρό, άλλοτε ρευστό και πτητικό παίξιμο των εγχόρδων συνδυάστηκε ιδανικά με τις ανεξαιρέτως θαυμάσιες σολιστικές συνεισφορές: βελούδινες συγκεφαλαιώσεις από τα κόρνα, φευγαλέες φράσεις και ακριτομυθίες από τα ξύλινα πνευστά, δέσμες λαμπερών αιχμών από μεταλλικά κρουστά, «υγρές» ριπές από τις άρπες. Μια βραδιά που ξεπέρασε κάθε προσδοκία!

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗς ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΑΘΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟ ΤΟΥ 2011

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 7/10/11

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

 ΑΙΘΟΥΣΑ ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ

 ΩΡΑ 20:30

ΚΥΚΛΟΣ ΝΕΡΟ 

G.F. HAENDEL « ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΝΕΡΩΝ» ,

A. HOVHANESSE «ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΕΠΛΑΣΕ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΦΑΛΑΙΝΕΣ» ,

C. DEBUSSY «Η ΘΑΛΑΣΣΑ»

ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

....................................................................... 

ΣΑΒΒΑΤΟ 8/10/2011, ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ

G.F. HAENDEL « ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΝΕΡΩΝ»

W.A.MOZART  "ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΡ. 29 "

ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

....................................................................... 

ΔΕΥΤΕΡΑ 10/10/2011

ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ

ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΑΡΥΤΣΗ

ΩΡΑ 20:30

ΚΥΚΛΟΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΔΩΜΑΤΙΟΥ

ΚΟΥΑΡΤΕΤΑ ΕΓΧΟΡΔΩΝ ΜΠΕΤΟΒΕΝ

ΜΕ ΤΟ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ ΕΓΧΟΡΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ  ΣΤΟ TICKET HΟUSE

.................................................................... 

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/10/2011

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΛΑΜΙΑΣ

ΩΡΑ 20:30

G.F. HAENDEL « ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΝΕΡΩΝ»

TCHAIKOVSKI «ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΡΟΚΟΚΟ ΓΙΑ ΒΙΟΛΟΝΤΣΕΛΟ ΚΑΙ ΟΡΧΗΣΤΡΑ»

L. v. BEETHOVEN «ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΡ 4 ΕΡΓΟ 60»

ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΟΛΟ ΒΙΟΛΟΝΤΣΕΛΟ: ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΠΕΤΡΙΝ

 ...............................................................

ΠΕΜΠΤΗ 20/10/2011

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

 ΑΙΘΟΥΣΑ ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ

 ΩΡΑ 20:30

ΙΤΑΛΙΚΟΣ ΒΕΡΙΣΜΟΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ ΑΠΟ ΟΠΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΡΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ JONAS KAUFMANN

ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ JOCHEN RIEDER

 ..............................................................

ΣΑΒΒΑΤΟ 22/10/2011

ΥΠΑΙΘΡΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑ

 ..................................................................

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28/10/2011 (ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ)

ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ

 ΑΙΘΟΥΣΑ ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ

 ΩΡΑ 20:30

ΚΥΚΛΟΣ ΘΥΣΙΑ - Η ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΘΥΣΙΑ

Α. ΧΑΤΖΑΤΟΥΡΙΑΝ «ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ ΓΙΑ ΠΙΑΝΟ»

ΝΤ. ΣΟΣΤΑΚΟΒΙΤΣ «ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΡ. 7 ΤΟΥ ΛΕΝΙΝΓΚΡΑΝΤ»

ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ, ΜΙΛΤΟΣ ΛΟΓΙΑΔΗΣ

ΠΙΑΝΟ: ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΠΑΣ